Milletlerin en büyük güç kaynağı yetişmiş ve nitelikli insan birikimidir. Geçmişten günümüze toplumların yüzyıllara yayılan gelişimi incelendiğinde, onlara yön verenlerin hatta çağları açıp kapayanların “pasif çoğunluk” değil; aktif azınlık denilen liderlik, üretkenlik ve verimlilik gibi özelliklere sahip “Üstün veya Özel yetenekli kişiler olduğu görülmektedir.  

Aynı şekilde, “kalkınmış ülke” olarak ifade edilen ülkelerin kalkınma sürecinde ; fen bilimleri, edebiyat, sanat, ekonomi ve siyaset gibi alanlarda öne çıkan kişilerinde yine “Üstün veya Özel yetenekli çocuklar arasından çıktığı gözlenmiştir.

Bu noktadan hareketle, üstün ve özel yetenekli çocukların yeteneklerini geliştirerek, kapasitelerini en üst seviyede kullanmalarını sağlamak , ülkemizin bugünü ve geleceği açısından büyük önem kazanmaktadır.

Günümüze kadar, kuşaklar boyunca üstün ve özel yetenekli çocuklar üzerinde düşünmüş olsak da, onlara imrenme, korku ve aşağılanmayla karışık bir tutumla yaklaşma yanlışından kurtulmamış bir toplumuz. Ülkemizde bugün bile pek çok kimse, “Üstün veya Özel yetenekli  çocukların yabansı ve yadırgatıcı davranışlara sahip oldukları yanılgısına sahiptir.  

Okul öncesi dönemde bir çocuğun yetiştirilmesindeki en önemli yük, hiç kuşkusuz ailesinin omuzlarındadır. Sürekli gelişen ve değişen günümüz dünyasında, durmadan artan sorunlarla mücadele etmek zorunda kalan ailelerin görev sorumlulukları, üstün veya özel yetenekli çocuklara sahip olmaları durumunda bir kat daha artmaktadır.  Çünkü, ailelerin bu özellikteki çocuklarına yaklaşımları, diğer çocuklarına gösterdikleri tutum ve davranışlardan farklı olmak zorundadır. Bu tür çocukların sahip oldukları farklı yapı ve duyarlılık, ebeveynin ona yaklaşım ve davranışının da farklı olmasını gerektirmektedir doğal olarak.  

Üstün ve özel yetenek, bireylerin gerek bilim gerekse sanat alanında başarılı olmaları için gereklidir; ama tek başına yeterli değildir. Üstün veya Özel yetenek başarıyı etkileyen diğer etkenlerle uygun koşullarda bir araya geldiği zaman, bireyler için önemli bir güç kaynağına dönüşmektedir. Ancak üstün veya özel yeteneklilerin ciddi bir risk grubu olduğu da unutulmamalıdır. Yüksek zihinsel potansiyelleri uygun şekilde geliştirilip yönlendirilebilirse, üstün veya özel yetenekli kişilerin başarılı bir birey olacakları ve hem ülkemize hem de insanlığa önemli katkılarda bulunacaklarında kuşku yoktur. Aksi halde, kendileriyle barışık olmadıkları gibi aile ve toplum için de sorunlu bir grup haline dönüşebilir.

Üstün ve özel yetenekli bireyleri, bu olumsuz sonuçla karşılaşmamaları ve sahip oldukları yetenekleri, gerek kişisel gerek toplumsal başarıya ulaşmaları ve mutluluğa kavuşabilmeleri yönünde değerlendirebilmeleri için, “üstün ve özel yetenekli çocukların” özellik ve gereksinmeleri ile aile bireylerinin bu özellikteki çocuklara yaklaşımlarının nasıl olması gerektiğinin bilinmesi gerekmektedir. Bunun yanı sıra, onların özel öğrenme gereksinmelerine cevap verecek ve öğrenme hızlarına uygun “eğitim modellerinin geliştirilmesi” ne de acilen ihtiyaç vardır. Bu bağlamda, üstün ve özel yetenekli çocuklarımızın feda edilmemesi ve yeteneklerinin kayba uğratılmaması için ilk görevimiz, onlar hakkında etraflıca bilgi edinmektir.

Unutulmamalıdır ki, uygar dünyadaki yerimizi sağlamlaştırmak istiyorsak, yeteneğin her zerresine, zekanın her kıvılcımına ve maharetin her en küçük ışığına bile ihtiyacımız vardır.